Llegó la hora...

...ofwel, this is it; het uur is bijna gekomen om weer in het vliegtuig te stappen....richting Holanda dit keer. 25 graden in-je-shirt-loop-weer verruilen voor regen, files en dat soort tjak.....gelukkig krijg ik er wel heel veel voor terug: al mn familie en vrienden weer zien! Zo ver is het nog niet, laat ik dus eerst maar even de laatste weken samenvatten.

Te beginnen met Cancun en het nabijgelegen Isla de Mujeres, waar ik een aantal dagen gebleven ben omdat de vlucht naar Cuba vanuit Cancun vertrok en mn ouders van daar uit terug naar NL vlogen. Eigenlijk had ik er beter niet kunnen blijven, want bepaald aangenaam was het niet. Cancun is een soort Amerikaanse enclave; gringolandia. In de ‘hotelzone’ heb ik geen enkele Mexicaan gezien…alleen maar knauwende schreeuwende Amerikanen die door hun kuddegedrag alle prijzen belachelijk hoog opdrijven. Geen suc6 dus! De oplossing: CUBA!!! Juste, Amerikanen riskeren een boete van $10,000,- USD van hun eigen overheid als ze naar Cuba gaan...velen laten dat dan ook. Natuurlijk niet de belangrijkste reden om naar Cuba te gaan, maar erg vond ik het niet :)

27 december ben ik dus samen met Rosie (Australie), Helena (Zweden) en Bianca naar Habana gevlogen (met drie vrouwen jah :), de andere mannen hadden afgehaakt). Vanuit Habana zijn we in 12 dagen half het eiland rondgetrokken....een fascinerend eiland! Dat rondreizen ging nog niet zo makkelijk als we van te voren hadden gedacht. We kwamen namelijk aan in de aller-drukste periode van het jaar, dus alle hotels, bussen etc zaten vol. Nou wilden wij sowieso niet in hotels gaan slapen want die zijn allemaal van de staat (jaja, Cuba is nog altijd communistisch) en die wilt toeristen zo veel mogelijk uitwringen, dus beginnen de prijzen bij ongeveer €80 per nacht. Wij hebben dus alleen maar in ‘casas particulares’ overnacht; een soort homestays. Minder duur en minder luxe maar veeeeel leuker. Omdat je bij mensen in huis zit kom je namelijk echt veel meer te weten over de cultuur, hoe het communisme nou in de praktijk werkt, Fidel etc etc. Wel op voorwaarde dat je degene bij wie je in huis zit kunt verstaan, want Cubaans Spaans is weer net ff anders dan ‘normaal.’ Ofwel, ze slikken de helft van alle woorden in en in ieder geval alle ‘S’en verdwijnen. Als ze echter een beetje rustig praten is het wel te volgen. Vooral in het eerste huis in Habana heb ik heel lang met het de eigenaresse zitten praten. Zo ben ik er bijvoorbeeld achter gekomen dat:
- 5 jarenplannen nog steeds bestaan in Cuba (die er voor zorgen dat kwantiteit voor kwaliteit gaat en je schoenzolen dus na een week onder je schoenen vandaan vallen)
- Gezondheidszorg en onderwijs gratis is, en vooral het onderwijs van hoog niveau is.
- Elke Cubaan een aantal producten bijna gratis kan halen met zijn bonnenboekje in de staatswinkels….o.a. 1 toiletrol per dag. Dan moet je een berehoop schijten wil je dat opmaken ;)
- Kerken zijn er nog in overvloed in Cuba
- Doktoren ongeveer €13,- per maand verdienen, waardoor dus veel van hen ‘casas particulares’ voor toeristen hebben.
- De US jaarlijks $26 miljoen besteedt om vanuit Guantanamo Bay radio en tv uit te zenden naar de rest van Cuba. Die Castro is ook niet achterlijk natuurlijk, dus die blokt de boel vrolijk. Rare jongens die Amerikanen...met dat geld hadden ze veel andere dingen kunnen doen.

Ander feitje.....veel van de Cubaanse vrouwen hebben een snor. En niet een kleintje, nee een heeeeeeele grooooote. Ik heb er een van heel dicht bij mogen aanschouwen toen het uiterst onvriendelijk miepje van de busmaatschappij eerst ff lekker met haar collega ging ouwehoeren voordat ze mijn vraag ging beantwoorden. Niet zo gek overigens, want loon naar presteren bestaat niet in Cuba, laat staan ‘customer satisfaction.’

Goed, waar was ik.....na door Habana getoerd te hebben en de bus naar A’dam centraal gepakt te hebben (Nederland heeft de afgeschreven bussen aan Cuba geschonken, dus we hebben bussen naar Adam CS, Leiden, Krimpen aan de Lek etc gezien), zijn we naar westen van het eiland getrokken, naar Viñales. Daar zijn we te poard door de vallei getrokken om bij een sigarenboertje op bezoek te gaan. Mooi man, kereltje van 60 ofzo die helemaal overtuigd was van het communisme en ons wijze levenslessen mee ging geven onder het sigaren rollen. Overigens, het geheim van zijn sigaren was dat hij de bladeren besprenkelde met een mix van limoen, rum en suikerwater….nice :)
Na het poardrijden terug naar huis om een heerlijk diner voorgeschoteld te krijgen van varken dat die morgen geslacht was. De ochtend erop zou (killer)oma er nog twee killen voor oud en nieuw....en ze vond t nog mooi werk ook!

Oud en nieuw hebben we gevierd in Trinidad, zonder oliebollen maar wel met genoeg mojitos en salsa. Vervolgens zijn we doorgereden naar Topes de Collantes en Cienfuegos. We hadden inmiddels namelijk een auto gehuurd omdat reizen met de bus onmogelijk was.....alles zat vol, en datgene wat er nog wel was ging naar Havana, waar we helemaal nog niet naar toe wilden. In Cienfuegos werden we aangehouden door de politie mede omdat ik geen shirt aan had.....en volgens wet 4218, art 7, sub 10 mocht dat niet.....mafkezen. Maar goed, dat akkefietje was ik snel vergeten want de dag erop zijn we naar het dolfinarium gegaan om daar met dolfijnen te zwemmen…in een afgezet stuk lagune. Heel erg vet!!!!

Na Cienfuegos zijn we nog naar Santa Clara geweest, waar het mausoleum en monument voor Che Guevara staat, om vervolgens nog anderhalve dag van het Caribische strand te genieten op Cayo Santa Maria. De laatste dag van onze trip terug naar Habana gereden en dat was iets minder plezant. We hadden namelijk de vorige avond als toetje kaas met jam gekregen. De eigenaar van het casa particular waar we sliepen was een meester-kok dus het was redelijk onbeleefd om het niet op te eten. Stom....nooit moeten doen natuurlijk. Die kaas smaakte namelijk zo ontzettend goor, t was net plastic....je hoorde het piepen tussen je tanden....geen grappen! Resultaat was dat we die dag erop doodziek waren. Elk druppeltje vocht kwam er binnen 10 minuten weer uit....ik heb nog nooit zoveel gekotst in mn leven. Een dokter was er niet, maar wel de buurvrouw die de boel wel ff zou fixen op een alternatieve manier. Ze probeerde het dapper, kruisjes slaan rond mn navel (ofzoiets), maar naar 4 tikjes moest ik rennen naar de plee. Helena had overigens precies hetzelfde.....bijna dat arme vrouwtje in dr gezicht gekotst.

Onze reis in Cuba eindigde dus niet helemaal optimaal. Al kotsend namen we afscheid van een fascinerend land waar de tijd heeft stil gestaan. Een land met zo zn goede en slechte dingen heeft en dat eens te meer bewijst dat communisme een utopie is vanwege de natuur van de mens. In Habana ik ook afscheid genomen van Rosie en Helena, waarna ik samen met Bianca naar Mexico stad ben gevlogen waar we 2,5 dag rondgetoerd hebben. Vervolgens terug naar Guadalajara waar ik nu zit te internetten op het gekaapte internet van de buren....gracias! Home sweet home....althans zo voelt het.

Zondag vlieg ik terug naar Nederland als alles goed gaat. Ben nu dus de laatste dingetjes aan het doen hier: laatste keer taco’s eten :), sleutels van het huis inleveren, laatste keer naar Tec geweest (de uni), en morgen lunch en diner met mn Mexicaanse vrienden. Dan is het avontuur weer over en kan ik terugkijken op een supertijd waarin ik ontzettend veel lol gehad heb, veel geleerd heb en ontzettend veel gezien heb. Ik zal mijn leventje hier erg missen, maar thuiskomen is ook wel weer lekker.

Als er zondag nog een plaatsje vrij is in het vliegtuig kom ik MAANDAG DE 15e AAN OP SCHIPHOL OM 13:15 MET VLUCHT KL686. Ik hoop jullie allemaal kort daarna weer te zien of te spreken.

Hasta pronto!

Mike