我们 在 北京！

你们 好....Cool, microsoft word the chinese version; vertaald alles meteen in karakters. Wat dus ook betekend dat we in China zijn aanbeland. Dat is overigens ook zo' n beetje de strekking van de titel van deze update: we zijn in Beijing!!!...vond ik wel toepasselijk om het in het chinees te doen.

Nog bedankt voor alle reacties op het vorige verhaal. Vooral leuk dat zelfs angelique vanaf kreta meeleest :D. Ik heb ook nog een foto online weten te zetten, en wel die van Olga. Om deze up te loaden duurde echter zo lang, dat het dus bij een foto blijft.

Dan terug naar waar het vorige verhaal eindigde....Irkutsk. Vanaf Irkutsk zijn we richting mongolie vertokken. In de trein aangekomen begon het meteen goed....een hele mogoolse familie bewoonde onze coupe die daardoor naar een mengeling van knoflook, alcohol en zweetvoeten rook. Gelukkig konden wij in vloeiend mongools uitleggen dat ze op moesten rausschen, wat ze natuurlijk meteen deden :D. Na dit avontuurtje begon het 'normale' treinleven weer: noodles eten, lezen, spazieren met mede reizigers om vervolgens weer noodles te eten. Na een dag en een nacht in de trein waren we dan ook blij dat we er in Ulaan Baatar uit konden.

In Ulaan Baatar hadden we alles van te voren al geregeld en dat bleek perfect te zijn. Eigen chauffeur en gids die ons zouden rondleiden door een zo fascinerend land. Fascinerend omdat het nog onbedorven is....het enige stukje waar de mens duidelijk aanwezig is de hoofdstad. Daarbuiten zie je alleen bergen, graslandschap en af en toe een wit puntje wat een ger (traditioneel mongolische tent) is. De eerste avond sliepen wij ook in zo' n ger en dat hadden we ook wel nodig na een lange rit die alleen onderbroken werd door een bezoek aan het kustai national park. In dit park hebben we wilde prezwalski paarden gezien. Zeer bijzonder...er leven er nog maar 600 namelijk. s' avonds dus in een ger kamp geslapen aan de rand van de woestijn. De laatste zin beantwoord dus ook bas' brandende vraag: what de fuck doe je in zo'n ger. Slapen dus ;).

De volgende dag zijn we door gereisd naar Kharakhorum, de oude hoofdstad van het rijk van djengis kahn. Aldaar hebben we het boeddhistische erdene zuu klooster bezocht. Aangezien ik nog nooit in boedhistisch klooster was geweest was ook dit zeer indrukwekkend. Temeer omdat er een 25m hoge hoog verguld boeddha beeld in een van de tempels te vinden was. Na dit bezoek zijn we langs geweest bij een mongoolse familie. Na wat rare blikken beide kanten op, kregen we zongedroogde (lees: versteende) kaas aangeboden en gefermenteerde melk aangeboden. Heeerlijk!!!...althans dat vinden die mongolen. Ons exclusieve kijkje in de mongoolse keuken werd afgemaakt met een gefrituurd broodje gevuld met schapeningewanden...zo niet nog lekkerder ;). Na het culinaire gedeelte was het de bedoeling dat we gingen paardrijden. Vooral voor jochem was dit een hele ondernememing aangezien de paarden meer pony's zijn en hij de stijgbeugels dus niet eens nodig had om op het paard te komen. Conclusie: onze kennismaking met een traditioneel mongolisch nomadengezin was zeker voor ons heel erg leuk en interessant....ik vraag me af of zij er ook zo over dachten na het zoveelste busje toeristen. Zeker is wel dat ook na de zoveelste bus, de gehele familie wel zeer vriendelijk bleef. Dit geldt voor de mongolen in het algemeen, die doorgaans een stuk vriendelijker zijn dan de russen.

Onze laatste dag in mongolie hebben we vooral in de auto doorgebracht, nogmaals verwonderend kijkend naar het landschap. De lunch was net zo verwonderlijk, want er stonden weer ingewanden op het menu en E.T. vond zelfs een spin in zn soep. Dat was waarschijnlijk het enige minpuntje van ons verblijf in mongolie.

Donderdag zaten we weer in de trein, dit keer voor het laatste stuk naar China. Daar zijn we vrijdagmiddag aangekomen en we werden meteen in het diepe gegooid....in het chinees een taxichauffeur uitleggen waar we naartoe moesten. Maar het is gelukt....en het mandarijn spreken gaat ook steeds soepeler. Was ook wel handig, want bij het zomerpaleis, waar we vandaag geweest zijn, moesten we de chinezen van ons afslaan. We vallen namelijk nogal op....drie kerels >1.85m.

Morgen gaan we richting de muur. Dat betekend dat we om 0600 opmoeten, dus het is hoog tijd om te gaan tukken. Tot de volgende update dus...

再见，

迈克尔 ofwel MIKE